انتخاب بیشتر تازه واردان کانادا، برای اقامت در منطقه آتلانتیک!

به گزارش CICNews و از منابع پارسی کانادا، اداره آمار کانادا یا Statistics Canada اطلاعاتی درباره نرخ ماندگاری تازه واردان به استان‌های مختلف در یک سال و پنج سال پس از ورودشان به کانادا منتشر کرده است.

این گزارش نشان می‌دهد که نرخ ماندگاری مهاجران در استان‌های آتلانتیک کانادا، مانند نوا اسکوشیا، نیوبرانزویک، جزیره پرنس ادوارد، و نیوفاندلند و لابرادور، در حال افزایش است، در حالی که این نرخ در استان‌های دشت‌نشین ساسکاچوان و‌مانیتوبا کاهش یافته است.

این داده‌ها از پایگاه داده مهاجرت ۲۰۲۲ (IMDB) به دست آمده است. این پایگاه داده از طریق بررسی پرونده‌های مالیاتی مهاجرانی که در استان یا منطقه‌ای که قصد زندگی در کانادا را دارند، نرخ ماندگاری مهاجران را ارزیابی می‌کند.

برای محاسبه نرخ‌های ماندگاری پنج ساله، از داده‌های پرونده مالیاتی سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶ استفاده شده است و برای نرخ‌های یک ساله، داده‌های سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

به گزارش CICNews و از منابع پارسی کانادا، اداره آمار کانادا یا Statistics Canada اطلاعاتی درباره نرخ ماندگاری تازه واردان به استان‌های مختلف در یک سال و پنج سال پس از ورودشان به کانادا منتشر کرده است.

این گزارش نشان می‌دهد که نرخ ماندگاری مهاجران در استان‌های آتلانتیک کانادا، مانند نوا اسکوشیا، نیوبرانزویک، جزیره پرنس ادوارد، و نیوفاندلند و لابرادور، در حال افزایش است، در حالی که این نرخ در استان‌های دشت‌نشین ساسکاچوان و‌مانیتوبا کاهش یافته است.

این داده‌ها از پایگاه داده مهاجرت ۲۰۲۲ (IMDB) به دست آمده است. این پایگاه داده از طریق بررسی پرونده‌های مالیاتی مهاجرانی که در استان یا منطقه‌ای که قصد زندگی در کانادا را دارند، نرخ ماندگاری مهاجران را ارزیابی می‌کند.

برای محاسبه نرخ‌های ماندگاری پنج ساله، از داده‌های پرونده مالیاتی سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶ استفاده شده است و برای نرخ‌های یک ساله، داده‌های سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

آنتاریو، بریتیش کلمبیا و آلبرتا بالاترین نرخ‌های ماندگاری را برای مهاجرانی که در سال ۲۰۱۶ وارد شده‌اند، دارند. این استان‌ها نشان دادند که بیش از ۸۴ درصد از مهاجران تازه‌وارد در این استان‌ها پس از ۵ سال هنوز در کانادا می‌مانند. نرخ ماندگاری در آنتاریو به ۹۳.۱ درصد رسید.

این مطالعه نشان می‌دهد که ساسکاچوان و منیتوبا کاهش شدیدی را در نرخ ماندگاری برای مهاجرانی که بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶ وارد شده‌اند، تجربه کرده‌اند. در ساسکاچوان، نرخ کاهش ۱۴ درصد بوده و از ۷۲.۲ درصد به ۵۷.۹ درصد کاهش یافته است، در حالی که نرخ منیتوبا با ۱۱ درصد کاهش از ۷۵.۱ درصد به ۶۴.۱ درصد کاهش یافته است.

همین روند در نرخ‌ ماندگاری یک ساله برای این استان‌ها مشخص بوده است. در منیتوبا، نرخ ماندگاری یک ساله از ۷۸.۴ درصد برای مهاجران پذیرفته شده در سال ۲۰۱۶ به ۷۴.۹ درصد برای افرادی که در سال ۲۰۲۰ پذیرفته شده بودند، کاهش یافته است.

ساسکاچوان نیز کاهش بیشتری داشت و از ۷۵.۷ درصد در سال ۲۰۱۶ به ۶۴.۶ درصد در سال ۲۰۲۰ رسید که ۱۱.۱ درصد کاهش داشت.

در سواحل شرقی کانادا، نیوبرانزویک و جزیره پرنس ادوارد (PEI) هر دو افزایش ماندگاری مهاجرانی که در سال ۲۰۱۶ پذیرفته شده‌اند را گزارش کردند. نیوبرانزویک به بالاترین نرخ ماندگاری پنج ساله خود با ۵۶ درصد رسید. جزیره پرنس ادوارد همچنان با ۳۰.۹ درصد کمترین میزان ماندگاری را در کانادا دارد.

بیشترین نیروهای کار ماهر در استان‌های آتلانتیک کانادا اقامت دارند. افزایش نرخ حفظ نیروی کار ماهر در این استان‌ها مرتبط با راه‌اندازی برنامه مهاجرتی آتلانتیک کانادا (AIP) در سال ۲۰۱۹ است. پس از اجرای AIP، استان نوا اسکوشیا شاهد افزایش چشمگیری به میزان ۴۲.۴ درصد بود، از ۲۱.۵ درصد در سال ۲۰۱۶ به ۶۳.۹ درصد در سال ۲۰۲۰ رسید.

نیوبرانزویک نیز نرخ حفظ نیروی کار ماهر را به ۶۵.۸ درصد در سال ۲۰۲۰ افزایش داد و نیوفاندلند و لابرادور هم تجربه افزایش ۱۸.۷ درصدی بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰ را داشتند، از ۳۱.۳ درصد در سال ۲۰۱۶ به ۵۰ درصد در سال ۲۰۲۰ رسیدند.

این آمار اهمیت دارد زیرا نشان می‌دهد که حفظ مهاجران برای تأمین نیروی کار در مناطق مختلف کانادا تأثیرگذار است. بیشتر مهاجران جدید در شهرهای بزرگ مانند انتاریو، بریتیش کلمبیا و آلبرتا زندگی می‌کنند، که این به دلیل مهاجر‌پذیر بودن این جوامع است.

بنابراین، برخی استان‌ها و مناطق کانادا، به ویژه مناطق روستایی، سعی می‌کنند تا با حفظ نیروی کار محلی خود، مهاجران را به این مناطق جذب کنند. برای این منظور، بسیاری از استان‌ها و مناطق (به جز کبک و نوناووت) برنامه‌های نامزدی استانی (PNP) دارند تا مهاجرانی را جذب کنند که برای نیازهای نیروی کار محلی مناسب هستند.

با استفاده از PNP، دولت‌های استانی مهاجران را به وزارت داخله، پناهندگی و شهروندی کانادا (IRCC) برای دریافت وضعیت اقامت دائم معرفی می‌کنند.

این مطالعه نشان می‌دهد که مهاجران ماهر، مانند کسانی که از طریق PNP وارد می‌شوند، نرخ ماندگاری پنج ساله پایین‌تری دارند، به این معنی که از ۷۹.۶ درصد در سال ۲۰۱۲ به ۷۱.۵ درصد برای پذیرش در سال ۲۰۱۶ کاهش یافته‌اند.

با این حال، مهاجرانی که از طریق کلاس تجربه اکسپرس اینتری کانادا (CEC) یا از طریق برنامه آزمایشی پرستار خانگی (caregiver pilot program) وارد کانادا شده‌اند، نرخ ماندگاری بسیار بالایی داشتند. به عنوان مثال، مشخص شد که caregivers‌هایی که در سال ۲۰۱۶ پذیرفته شده‌اند، دارای نرخ ماندگاری ۹۴.۹٪ بودند در حالی که نامزد‌های CEC دارای نرخ ماندگاری۸۸.۱٪ بودند.